PROBOSZCZOWIE - BIOGRAMY
Kapłan Antoni M. Feliks Tułaba
Antoni M. Feliks Tułaba (1872-1944) - kapłan mariawita narodowości litewskiej
W 1891 r. skończył gimnazjum w Suwałkach i wstąpił do rzymskokatolickiego seminarium duchownego w Sejnach. Ukończył je w 1896 r., i w tym samym roku - w Warszawie - otrzymał święcenia kapłańskie. Pierwszą jego posługą duszpasterską było powierzenie mu funkcji wikarego w parafii Olity (Litwa).
Przebywając na leczeniu w Nowym Mieście nad Pilicą, poznał ojca Ignacego Kłopotowskiego (M. Tomasz), mariawitę z Lublina. Wyjawił w tym czasie ojcu Honoratowi Koźmińskiemu potrzebę odprawienia dobrych rekolekcji. Ten skierował go do Lublina, do znanego mu ojca M. Tomasza Kłopotowskiego, albo do Gołymina, do ojca Jana Przyjemskiego. Pojechał do Gołymina, 17 września 1899 został przyjęty do nowicjatu Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów. Dwa lata później, odmawiając biskupowi Antoniemu Baranowskiemu ujawnienia nazwiska przełożonego Zgromadzenia, został suspendowany. Wydalony z Litwy osiadł w parafii Zawady (na Ziemi Łomżyńskiej). Niedługo potem, już pozbawiony obowiązków duszpasterskich, przeniósł się do Niesułkowa, gdzie pomagał w pracy duszpasterskiej tamtejszemu proboszczowi - kapłanowi Janowi M. Michałowi Kowalskiemu. 15 lutego 1906 r. wspólnie z kapłanem mariawitą – M. Józefem Hrynkiewiczem zostali zasuspendowani przez administratora diecezji sejneńskiej, ks. Józefa Antonowicza.
Po rozłamie, który miał miejsce w 1906 r. przełożony Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów - kapłan M. Michał Kowalski (będący wówczas już proboszczem parafii w Nowej Sobótce) skierował kapłana Tułabę do parafii mariawickiej w Niesułkowie. Kapłan M. Feliks przez krótki okres pobytu w tej parafii rozbudował plebanię, utworzył nowe mieszkania dla służby kościelnej, wybudował na placu obecnej szkoły dom ludowy z przeznaczeniem na szkołę i ochronkę.
Wyrokiem sądu gminnego mariawici musieli opuścić kościół w Niesułkowie i zwrócić rzymskokatolikom wraz z plebanią i towarzyszącymi zabudowaniami gospodarczymi. Wówczas w ciągu jednej rozebrali wybudowany przez siebie dom ludowy i przenieśli materiał budowlany do sąsiedniej Lipki.
Kapłan Tułaba w czerwcu 1906 r. powrócił na Litwę. 29 czerwca 1906 r. otworzył pierwszą na Litwie kaplicę mariawicką - we wsi Rymaniszki (parafia Poniemuń-Fergusa). 8 grudnia tegoż roku została poświęcona druga kaplica mariawicka, tym razem we wsi Kruki, która to w dniu. 18 czerwca 1908 r. została przeniesiona do zakupionego domu we wsi Kłangie k. Kruk. 1 lutego 1908 r. otworzył w Kownie (ul. Mickiewicza 3) trzecią kaplicę mariawicką na Litwie. Ponadto otworzył jeszcze dwie kolejne kaplice w stolicy Litwy – Wilnie oraz w miejscowości Sokółka (leżącej w ówczesnych czasach na terenie Litwy) Łącznie na terenie Litwy założył osiem kaplic.
Oprócz wspomnianych, utworzył także kaplice mariawickie w Pohoście (Białoruś). Z kolei 8 września 1912 r. otworzył kaplicę mariawicką w Rydze (stolicy Łotwy). W tym samym roku rozpoczął budowę kościoła w Krukach.
Wspólnie z kapłanem Józefem M. Antonim Hrynkiewiczem rozpoczęli wydawanie czasopisma Marjavitas (Mariawita) i Marjavitas Zinos (Wiadomości Mariawickie).
W czasie rozłamu w mariawityzmie, który miał miejsce w 1935 r., opowiedział się po stronie arcybiskupa Jana M. Michała Kowalskiego. 16 czerwca 1939 r. otrzymał w Saulkrasti k. Rygi (Łotwa) - z rąk abpa Michała Kowalskiego sakrę biskupią.
Zmarł 12 (lub 13) października 1944 r. w Kownie. Jego pogrzeb odbył się 16 października 1944 r. w Krukach. Kilka lat po śmierci jego ciało zostało przeniesione na cmentarz mariawicki w Pepłowie.
Po kapłanie Tułabie obowiązki duszpasterskie w parafii mariawickiej w Lipce (wówczas z siedzibą w Niesułkowie) pełnili:
• kapł. Józef M. Antoni Hrynkiewicz,
• kapł. Leon M. Andrzej Gołębiowski,
• kapł. Józef M. Stanisław Korwin-Szymanowski,
• kapł. Stanisław M. Fidelis Szokalski
• kapł. Roman M. Cyryl Żmudzki
Opracowano na podstawie:
- Władysław Stanisław Ginter, On będzie Jan, Rzgów 2013, s. 320-321.
- https://pl.wikipedia.org/
Kapłan Jan M. Kazimierz Kaczyński
Kapłan Jan M. Kazimierz Kaczyński (ur. 20 IV 1871 r., zm. 6 VII 1957 r.) - proboszcz parafii mariawickiej
w Lipce w latach: 1907-1926.
Ukończył progimnazjum w Pułtusku i Metropolitarne Seminarium Duchowe w Warszawie.
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1894 r.. Początkowo był wikariuszem w parafii: Klembów koło Radzymina,
a następnie w parafii Zgierz koło Łodzi. Po zakończeniu posługi w parafii zgierskiej został mianowany proboszczem parafii (kolejno) w: Pieczyskach koło Grójca, Zycku koło Płocka, a w 1905 r. - w Lutkówce koło Mszczonowa.
Z mariawityzmem zetknął się w 1899 r. za sprawą ks. Jana Przyjemskiego. Nowicjat w Zgromadzeniu Kapłanów Mariawitów rozpoczął w dniu 23 czerwca 1900 r.. Z powodu przynależności do tego Zgromadzenia, Konsystorz Warszawski przeniósł go dyscyplinarnie z parafii Zyck do Lutkówki. Jako proboszcz parafii rzymskokatolickiej
w Lutkówce, opuścił w 1906 r. wraz z częścią swoich parafian kościół w Lutkówce, i nieopodal założył parafię mariawicką. Na gruntach ofiarowanych przez miejscowych mariawitów wybudował kościół (którego aktu poświęcenia dokonano 1 listopada 1906 r.) oraz dom parafialny (w którym urządzono ochronkę dla 60 dzieci).
To pod Jego kierownictwem, już jako proboszcza parafii w Lipce, na gruntach darowanych przez miejscowych gospodarzy, w 1907 r. rozpoczęto budowę monumentalnej świątyni, której aktu poświęcenia w dniu
17 października 1909 r. dokonał i po raz pierwszy mszę w języku polskim odprawił nowo konsekrowany
w Utrechcie (Holandia), biskup mariawicki – Jan M. Michał Kowalski (ten sam który zaszczepił mariawityzm
w Niesułkowie i okolicach).
Kapł. M. Kazimierz Kaczyński zorganizował przy parafii lipkowskiej szereg instytucji charytatywno-oświatowych. Założył ochronki w: Lipce, Niesułkowie, Poćwiardówce i Nowostawach Dolnych. Ponadto zorganizował również przyparafialną straż pożarną, tkalnię, masarnię, szkołę podstawową, internat dla sierot, przytułek dla starców, bibliotekę z czytelnią, a także warsztaty przyuczania do zawodu dla dziewcząt. Dla utrzymania zarówno siebie, jak i sióstr zakonnych zorganizował również przyparafialne gospodarstwo rolne.
Z kolei dla utrzymania życia religijnego wśród swoich parafian założył także liczne kaplice domowe
(w: Nowostawach Dolnych, Nowostawach Górnych, Dąbrówce Małej, Dąbrówce Dużej, Poćwiardówce i Anielinie).
W 1914 r. wybuchła I wojna światowa. Lipka i okolice były wówczas areną walk. W konsekwencji tego wieża kościoła została zwalona, a dach i mury kościoła mocno zniszczone. Parafianie przystąpili do odbudowy swojej parafii. Najpierw pobudowali tymczasowy drewniany kościół (który służył do 1929 r.) wraz plebanią (przeniesioną w 2010 r. do skansenu w Nagawkach). Tuż po zakończeniu działań wojennych wyremontowano budynki parafialne, odbudowano mury rozbitego kościoła, a jego dach pokryto czerwoną dachówką. Powyższe prace prowadził kapł. M. Kazimierz.
Następnie kapł. M. Kazimierz Kaczyński pracował w parafii na Woli (w Warszawie) i w Wiśniewie.
W 1935 r. na Kapitule Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów został wybrany na członka Synodu Kościoła.
Pochowany został na cmentarzu mariawickim w Lutkówce (w swojej pierwszej mariawickiej parafii).
Źródło:
•Nasz Głos, nr 3 (17) – maj-czerwiec 1996 r., s. 9-10
•https://pl.wikipedia.org
•Ordo Divini Officii ad usum Archi-Dioecesis Varsaviensis pro Anno Domini 1895, 1897, 1900, 1904, 1905
Kapłan Franciszek M. Alojzy Gromulski
Kapłan Franciszek M. Alojzy Gromulski - urodził się 9 sierpnia 1889 roku w Mieni (parafia Cegłów).
W 1906 roku skończył progimnazjum w Warszawie, zaś w sierpniu tego samego roku, zainspirowany przez ojca M. Łukasza Wiechowicza, wstąpił do Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania.
8 grudnia 1906 roku obleczony został w habit i otrzymał imiona zakonne Maria Alojzy.
Dla poratowania zdrowia przez jakiś czas przebywał w Lipce pod opieką o. M. Kazimierza Kaczyńskiego.
Święcenia diakonatu otrzymał w dniu 18 października 1909 roku, wraz z: Wacławem M. Bartłomiejem Przysieckim, Klemensem M. Filipem Feldmanem, Feliksem M. Mateuszem Szymanowskim i Michałem M. Grzegorzem Fortuną w nowokonsekrowanym kościele w Lipce, którego dzień wcześniej dokonał biskup Jan M. Michał Kowalski.
Od stycznia 1910 roku, jeszcze jako diakon, był wikariuszem w parafii w Lipce (do 1914 roku).
W roku 1912, w dni powszednie mieszkał w Łodzi, pracując w drukarni mariawickiej. Skończył 5 letni kurs Mariawickiego Seminarium Duchownego w Płocku.
15 sierpnia 1914 roku, w dzień konsekracji Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku, otrzymał święcenia kapłańskie (a ponadto otrzymali je: M. Flip Feldman, M. Bartłomiej Przysiecki, M. Alojzy Gromulski, M. Mateusz Szymanowski, Władysław M. Tadeusz Bucholc i Zenon M. Jakub Łuszczewski. Były to pierwsze święcenia kapłanów w autonomicznym Kościele Mariawitów.
W grudniu 1914 roku mianowany został proboszczem parafii w Woli Cyrusowej. Tam dokończył budowę kościoła parafialnego. W latach 1923-28 był proboszczem w Nowej Sobótce. W tym czasie wybudował kościół w Kadzidłowej i doprowadził do końca budowę domu parafialnego, przeznaczonego na szkołę.
Po tym okresie powrócił do parafii w Woli Cyrusowej, pełniąc równolegle obowiązki proboszcza w sąsiedniej Grzmiącej, gdzie wybudował dom parafialny.
W ciągu swego 70-letniego życia kapłańskiego, tylko kilka lat przebywał poza Wolą Cyrusową. Zmarł w swojej parafii 14 marca 1985 roku. Pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym.
Źródło:
- Mariawita. Pismo Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, nr 3-6/1985, s. 15
- Kalendarz Maryawicki na Rok Zwyczajny 1911 s. 118
- Kalendarz Maryawicki na Rok Zwyczajny 1912, s. 75
- Parafie i duchowieństwo – Królestwo Polskie, s. 3 w: Kalendarz Maryawicki na Rok Zwyczajny 1913
- Kalendarz Maryawicki na Rok Zwyczajny 1914, s. 125
- Wiadomości Maryawickie, 3 września 1914, nr 34-36, s. 551
Biskup Stanisław M. Andrzej Jałosiński
Biskup Stanisław M. Andrzej (do 1955 r. Alfons) Jałosiński - urodził się 4 października 1904 r. w Gocławiu, w późniejszej siedzibie parafii mariawickiej. Święcenia kapłańskie otrzymał dnia 23 maja 1926 r. z rąk biskupa M. Andrzeja Gołębiowskiego w Łodzi. W końcu 1926 r. został mianowany proboszczem parafii w Lipce. W następnych latach, tj.: 1930-36 był proboszczem w Lublinie, zaś w 1936 r. został wikariuszem parafii w Łodzi. W 1943 r. został aresztowany przez łódzkie gestapo i osadzony w więzieniu najpierw przy ulicy Sterlinga, a później przy ulicy Kilińskiego 152, a w końcu osadzony w obozie koncentracyjnym w Radogoszczu. Święcenia biskupie otrzymał 4 października 1955 r. w Płocku od biskupa M. Bartłomieja Przysieckiego. Od 22 lipca 1957 r. piastował godność wiceprzewodniczącego Rady Kościoła. Ponadto w latach 1970-1976 był Redaktorem Naczelnym ,,Mariawity''. Długoletni proboszcz parafii w Łodzi i w Pabianicach. Wieloletni biskup diecezji śląsko-łódzkiej. 11 grudnia 1983 r. przeszedł w stan pozasłużbowy. Zmarł 29 lipca 1986 r. w Łodzi. Pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym. Był autorem licznych artykułów o tematyce teologicznej i społecznej, publikowanych w ,,Mariawicie".
Źródło: Mariawita, 1986, s. 7-9
Kapłan Józef M. Leon Miłkowski
Kapłan Józef M. Leon Miłkowski - urodził się w dniu 31 maja 1873 roku w miejscowości Suchynia koło Kraśnika, w rodzinie szlacheckiej herbu Abdank, wywodzącej się z Miłkowa. Rodzice Jan i Aniela z Szymańskich byli dzierżawcami folwarku w dobrach Ordynacji Zamoyskich. Józef Miłkowski ukończył 7 klas gimnazjum klasycznego i Seminarium Duchowne w Lublinie.
Do Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów wstąpił za namową kapłana Romana Marii Jakuba Próchniewskiego, ówczesnego profesora Seminarium Duchownego w Lublinie.
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1897 roku w katedrze lubelskiej z rąk biskupa lubelskiego - Franciszka Jaczewskiego. W tym samym roku poznał siostrę Marię Franciszkę Kozłowską. Nowicjat w Zgromadzeniu Kapłanów Mariawitów rozpoczął w dniu 11 listopada 1897 roku w Lublinie, i tu rok później - 21 listopada 1898 roku wykonał profesję. Z kolei wieczyste śluby zakonne złożył w dniu 8 grudnia 1900 roku - w kościele podominikańskim w Lublinie - na ręce ojca Ignacego Marii Tomasza Kłopotowskiego, ówczesnego przełożonego Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów w Lublinie. Niedługo potem został rektorem kościoła św. Mikołaja na Czwartku – jeden z dzielnic Lublina.
Po rozłamie z Kościołem Rzymskokatolickim, który miał miejsce w 1906 roku, opowiedział się za mariawityzmem. W 1906 roku został proboszczem parafii mariawickiej w Strykowie. Tutaj w początkach 1907 roku uruchomił ochronkę dla 40 dzieci i otrzymał pozwolenie na uruchomienie szkoły początkowej. W tym samym czasie na zakupionej w tym celu posesji, przystąpił do budowy strykowskiego kościoła parafialnego, którą ukończył w listopadzie 1907. W Strykowie proboszczował do roku 1923. Następnie w latach 1923-29 był proboszczem parafii mariawickich w: Lublinie, Łanach i w Chmielu (dziś już nieistniejącej). Po raz drugi proboszczem strykowskim był w latach 1929–1934. Z kolei w latach 1930-31 pomagał w pracy duszpasterskiej siostrze Stanisławie Kraszewskiej - w parafii w Lipce, gdzie sporządzał m.in. akta metrykalne parafii. Od stycznia 1935 roku do połowy 1947 roku był równocześnie proboszczem parafii w: Nowej Sobótce koło Łęczycy, Kadzidłowej i Kajewie koło Krośniewic (dziś już nieistniejącej). Ponadto był również proboszczem parafii mariawickich w: Pabianicach, Łodzi na ul. Podleśnej (obecnie rzymskokatolicki Kościół Środowisk Twórczych – ulica Curie-Skłodowskiej), a także pomagał w pracy duszpasterskiej kapłanowi M. Dominikowi Skolimowskiemu – proboszczowi parafii w Dobrej
Zmarł w Nowej Sobótce - 30 maja 1947 roku. Pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym.
Opracowano na podstawie:
- Mariawita 4-9/2007, s. 10
- Kalendarze Maryawickie na lata 1908-1914
Kapłan Józef M. Stanisław Szymanowski
Kapłan Józef M. Stanisław Szymanowski (1878-1945) - kapłan mariawicki. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Skończył prywatne Gimnazjum OO Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem. Tam w 1896 roku złożył egzaminy maturalne, uzyskując świadectwo dojrzałości. Po przeniesieniu się rodziny do Kijowa podjął studia na tamtejszym Imperatorskim Uniwersytecie Kijowskim im. św. Włodzimierza. Drugi fakultet skończył w Instytucie Inżynierów Cywilnych w Petersburgu. Po powrocie do kraju wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie, a po jego ukończeniu, otrzymawszy święcenia kapłańskie, pracował w parafii rzymskokatolickiej w Babicach k. Warszawy. Tam poznał kilku kapłanów mariawitów. Pod ich wpływem zostaje kapłanem mariawitą, przyjmując imiona zakonne Maria Stanisław. Był proboszczem parafii mariawickich w Sosnowcu i Warszawie: na Woli i przy ulicy Szarej. W latach 1931-1933 pomagał w pracy duszpasterskiej siostrze Stanisławie Kraszewskiej - w parafii w Lipce, prowadząc m.in. akta metrykalne parafii. Przeżył powstanie warszawskie. Po internowaniu w Pruszkowie przybył do parafii mariawickiej w Błoniu. Wycieńczony przeżyciami ostatnich lat okupacji, zachorował śmiertelnie, zakończywszy swoje życie 7 czerwca 1945 roku. Pochowany w Warszawie - na wolskim cmentarzu mariawickim.
Opracowano na podstawie:
Władysław Stanisław Ginter, On będzie Jan, Rzgów 2013, s. 320
Kapłan Józef M. Gabriel Kamer
Kapłan Józef M. Gabriel Kamer - wieloletni proboszcz parafii Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Lipce.
Urodził się 23 XII 1910 r. w Zgierzu, w rodzinie mariawickiej.
W 1929 r. wstąpił do Seminarium Duchownego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku, otrzymał habit i imię zakonne Maria Gabriel.
Całe życie kapłańskie kapłana M. Gabriela związane było z parafią w Lipce, gdzie przybył na początku 1933 r., jeszcze jako diakon. Zajmował się wówczas nauczaniem religii w szkołach podstawowych w: Niesułkowie, Dąbrówce Dużej, Poćwiardówce, Nowostawach Dolnych, Jaroszkach, Grzmiącej i w szkole mariawickiej w Lipce. Obowiązki te wykonywał z wielkim zaangażowaniem i odpowiedzialnością, pokonując znaczne odległoścido szkół – początkowo pieszo, a w latach następnych – na rowerze.
17 sierpnia 1933 r. został wyświęcony przez biskupa M. Jakuba Próchniewskiego na kapłana, i mianowany proboszczem parafii mariawickiej w Lipce. Stanęło przed nim wiele trudnych zadań. Najpierw dokończył remont kościoła i parkanu po zburzeniu, którego dokonały wojska pruskie w 1914 r.
II wojna światowa przerwała rozpoczęte prace, a także sparaliżowała życie parafialne, gdyż prawie wszyscy parafianie zostali wysiedleni ze swoich gospodarstw (teren parafii lipkowskiej włączony był do Rzeszy Niemieckiej). Kapłan Gabriel i Siostry również musieli opuścić swoją parafię. Wkrótce jednak wrócili i dano
im od opiekę starców i kaleki z okolicznych wiosek. W miarę swoich możliwości pomagał też materialnie Siostrom zakonnym w Płocku.
Następnie, już po zakończeniu II wojny światowej, odbudowano więżę i zamontowano nowy dzwon (1948 r.)
i zorganizowano orkiestrę dętą (1946 r.), która służy parafii i Kościołowi do dnia dzisiejszego. W latach
1952-1954 zbudowano konfesję i balustrady oraz pomalowano wnętrze kościoła. Tak więc jubileusz 25-lecia kapłaństwa kapłana Gabriela obchodzony był już w całkowicie wyremontowanym kościele.
Ponadto w latach sześćdziesiątych powiększony został plac cmentarza grzebalnego i zbudowano nowe ogrodzenie. Zmieniono też pokrycie dachowe kościoła z dachówki na blachę ocynkowaną.
Kapłan Gabriel w parafii lipkowskiej prowadził także gospodarstwo sadownicze, rolne i pasiekę. Oprócz tego zarządzał szkołą parafialną, ochronką, internatem dla sierot, przytułkiem dla starców, piekarnią, parafialną strażą pożarną, biblioteką parafialną, sklepem spożywczym, oddziałem Związku Młodzieży Mariawickiej, ,,Templaryusz", zespołem artystycznym młodzieży, orkiestrą parafialną, którą wraz kapelmistrzem Radzikowskim wyposażył w instrumenty. Za jego czasów ożywiono także działalność chóru parafialnego, który śpiewał także na uroczystościach w Płocku. Ostatnie dzieło kapłana M. Gabriela w Lipce to świetlica parafialna, która w sierpniu 1983 r. posłużyła obchodom 50-lecia Jego kapłaństwa.
Pogodne, radosne usposobienie kapłana Gabriela i życzliwy stosunek do ludzi, jednały mu sympatię otoczenia. Wymownym tego dowodem były serdeczne życzenia i naręcza różnobarwnych, pięknych kwiatów, które otrzymał kapłan Gabriel, dnia 28 sierpnia 1983 r., od licznie zgromadzonego duchowieństwa, sióstr zakonnych, dzieci, młodzieży, wiernych i przyjaciół.
Wkrótce po Jubileuszu, podczas którego kapłan Gabriel okazywał iście młodzieńczy zapał do pracy dla chwały Jezusa Eucharystycznego oraz nadzwyczaj szczerą, serdeczną gościnnością uczestnikom, w pierwszej połowie września nagle zachorował i po kilkudniowym pobycie w szpitalu zmarł 20 września 1983 r., przeżywszy 73 lata.
Śmierć Jego była bolesną stratą dla Kościoła, Braci w Kapłaństwie i Społeczności Parafialnej w Lipce. Na Jego pogrzeb, który odbył się 23 września, przybyło całe mariawickie duchowieństwo i wielka rzesza wiernych z Lipki i okolicznych parafii. Była to niezwykła, żałobna uroczystość, podczas której parafianie lipkowscy dali wyraz uczuciom miłości i wdzięczności dla swojego Proboszcza, organizując okazał pogrzeb i uczestnicząc w modlitwach za spokój duszy Zmarłego, oraz fundując wysoki, metalowy krzyż, który na dzień pogrzebu był już wmurowany na cmentarzu. Dużą pomoc w załatwieniu różnych spraw związanych z pogrzebem okazali kapłani z sąsiednich parafii.
Warte podkreślenia jest to, że kapłan M. Gabriel Kamer był wieloletnim członkiem Rady Kościoła (którą to funkcję piastował także w ostatnich latach swojego życia – kilkanaście dni przed śmiercią aktywnie uczestniczył jeszcze w posiedzeniu Rady Kościoła w Łowiczu), udzielał się na polu ekumenicznym, a także słynął z poruszających kazań wygłaszanych bardzo doniosłym głosem. Ponadto, przez pewien okres dojeżdżał z posługą duszpasterską do Woli Cyrusowej i Wólki Jeruzalskiej koło Skierniewic. W latach 1935-1945 był równocześnie proboszczem parafii mariawickiej w Grzmiącej (będącej wówczas filią parafii w Lipce). Ponadto przed II wojną światową był również aktywnym esperantystą.
Źródło: Mariawita – Pismo Kościoła Starokatolickiego Mariawitów
Kapłan Zenon M. Mirosław Polkowski
Kapłan Zenon M. Mirosław Polkowski - ur. 1 sierpnia 1957 r. w Leśnogórze (parafia Żarnówka), jako syn Mieczysława i Czesławy z domu Boruc.
W dniu 3 listopada 1957 r. otrzymuje Sakrament Chrztu świętego, który został mu udzielony przez kapłana Franciszka M. Anioła Miazgę (organizatora i jednocześnie pierwszego proboszcza parafii żarnowskiej). Sakrament I Komunii Świętej otrzymuje w dniu 20 czerwca 1965 r. w Żarnówce - z rąk kapłana (a późniejszego biskupa) M. Romana Nowaka. Z kolei sakrament Bierzmowania zostaje mu udzielony przez biskupa Jana M. Michała Sitka, w dniu 6 sierpnia 1966 r. w parafii Żarnówka.
Jego drogo do kapłaństwa przedstawia się następująco:
- w dniu 30 sierpnia 1972 r. wstępuje do Wyższego Seminarium Duchownego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku,
- w dniu 4 października 1974 r. w Płocku zostaje obłóczony w habit, i otrzymuje imię zakonne Maria Mirosław
- subdiakonat i diakonat otrzymuje w dniu 26 października 1976 r. w Żeliszewie
- święcenia kapłańskie otrzymuje w dniu 8 czerwca 1980 r. w swojej rodzinnej parafii – Żarnówce
- obłóczyny i pozostałe święcenia (miniorki, subdiakonat, diakonat oraz prezbiteriat) zostają mu udzielone przez O. Bpa Stanisława M. Tymoteusza Kowalskiego
Po otrzymaniu święceń kapłańskich przez diakona M. Bernarda Kubickiego i mianowaniu go proboszczem w Lipce, kapłan M. Mirosław powraca do Płocka, gdzie mieszkał, pomagając w pracy duszpasterskiej Biskupom Naczelnym. Zmarł dnia 25 marca 2021 roku przy Świątyni w Płocku, został pochowany na cmentarzu mariawickim w Żarnówce.
Opracowanie: kapłan M. Mirosław Polkowski
Biskup Piotr M. Bernard Kubicki
Proboszcz parafii Lipka - Biskup Piotr M. Bernard Kubicki ur. 9 września 1948 r. w Lipce, jako syn Leona i Marianny z domu Pietrasiak.
W dniu 25 grudnia 1948 r. otrzymał Sakrament Chrztu świętego, który został mu udzielony przez kapłana Józefa M. Gabriela Kamera. Sakrament I Komunii Świętej otrzymuje w czerwcu 1955 r. w Lipce, również
z rąk kapłana M. Gabriela Kamera. Z kolei sakrament Bierzmowania zostaje mu udzielony przez biskupa Wacława M. Innocentego Gołębiowskiego w lipcu 1956 r., również w parafii Lipka.
Szkołę Podstawową ukończył w Niesułkowie, a Liceum Ogólnokształcące w Brzezinach. Następnie studiował prawo i administrację na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie uzyskał tytuł magistra administracji.
Po ukończonych studiach wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku.
Jego drogo do kapłaństwa przedstawia się następująco:
- w dniu 2 września 1981 r. wstępuje do Wyższego Seminarium Duchownego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku,
- w dniu 14 sierpnia 1982 r. w Płocku zostaje obłóczony w habit, i otrzymuje imię zakonne Maria Bernard
- tonsurę, święcenia niższe (miniorki) i subdiakonat otrzymuje w dniu 17 lipca 1983 r. – w Lipce, zaś święcenia diakonatu - w dniu 23 października 1983 r. – również w Lipce
- święcenia kapłańskie, po ukończeniu w Płocku - Seminarium Duchownego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, otrzymuje w dniu 9 grudnia 1984 r. w swojej rodzinnej parafii - Lipce
- obłóczyny, tonsurę i pozostałe święcenia (subdiakonat, diakonat oraz prezbiteriat) zostają mu udzielone przez ówczesnego Biskupa Naczelnego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów - Stanisława M. Tymoteusza Kowalskiego
Od stycznia 1985 r. do 31 VIII 2020 r. sprawował funkcję proboszcza Parafii w Lipce (zastępując kapłana M. Mirosława Polkowskiego). W tym czasie kontynuował dzieło swego wielkiego poprzednika kapłana M. Gabriela Kamera, który proboszczem w Lipce był przez prawie 50 lat (1935-1983).
W 2001 r. biskup M. Bernard ukończył studia teologiczne na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, broniąc pracę magisterską pod tytułem: „Nauka o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny w Kościele Starokatolickim Mariawitów”, napisaną pod kierunkiem bpa prof. dr. hab. Wiktora Wysoczańskiego.
Biskup M. Bernard przez cztery kadencje był członkiem Rady Kościoła, a przez trzy kadencje członkiem zarządu Oddziału Regionu Łódzkiego Polskiej Rady Ekumenicznej. Ponadto reprezentował Kościół Starokatolicki Mariawitów w Komitecie Krajowym Towarzystwa Biblijnego w Polsce.
Prowadził także lekcje religii dla dzieci i młodzieży w: Szkole Podstawowej w Niesułkowie, Gimnazjum w Bratoszewicach oraz punkcie katechetycznym przy Parafii.
Pełnił również funkcję opiekuna podczas obozów wypoczynkowych na Mazurach organizowanych przez Kościół, a ponadto był inspiratorem wielu spotkań młodzieżowych w Lipce.
