Parafia Lipka

w przygotowaniu...

Kościół Starokatolicki Mariawitów opiera się na starożytnych katolickich zasadach wiary i moralności. Zasady te zawarte są w księgach kanonicznych Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu oraz dogmatach i tradycji niepodzielonego Kościoła, określonych na pierwszych siedmiu soborach powszechnych.

Kościół opiera się również na Objawieniach Dzieła Wielkiego Miłosierdzia, otrzymanych przez Założycielkę Mariawityzmu - Świętą Marię Franciszkę Kozłowską, wskazujących, że ratunek dla pogrążonego w grzechach świata jest w Chrystusie Obecnym w Przenajświętszym Sakramencie oraz we wzywaniu Nieustającej Pomocy Najświętszej Maryi Panny.

Kościół Starokatolicki Mariawitów nie ustanawia nowych dogmatów i nie uznaje tych dogmatów, które zostały ogłoszone po rozdziale Kościoła Powszechnego w 1054 roku. Uważa bowiem, że tylko sobór powszechny, jako reprezentujący całe chrześcijaństwo, może ustanawiać dogmaty obowiązujące wszystkich chrześcijan. Kościół nie uznaje za dogmaty, lecz za prawdy wiary nauczanie o Niepokalanym Poczęciu i Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. Kościół Starokatolicki Mariawitów nie uznaje też prymatu żadnego biskupa oraz nieomylności człowieka w sprawach wiary i moralności.

Głównym celem Kościoła jest szerzenie czci dla Pana Jezusa Obecnego w Przenajświętszym Sakramencie i wskazywanie na potrzebę wzywania Nieustającej Pomocy Matki Najświętszej, bo „jako są nieustanne wysiłki przeciwko Bogu i Kościołowi, tak jest potrzebna nieustająca pomoc Maryi". Dlatego duchownym w ich pracy ma przyświecać hasło: „Wszystko na większą Chwałę Bożą i cześć Przenajświętszej Maryi Panny".

Kościół uznaje siedem Sakramentów Świętych:

• Chrzest - który gładzi grzech pierworodny i czyni nas chrześcijanami,
• Bierzmowanie - które umacnia nas w Wierze Świętej, udzielając nam darów Ducha Świętego,
• Ciało i Krew Pańska (Komunia Święta) - które pod postaciami Chleba i Wina dają nam żywą obecność Pana Jezusa, jako źródło światła, mocy i życia boskiego dla człowieka. Przenajświętszy Sakrament nazywamy Eucharystią od greckiego słowa „eucharistein", co znaczy „dziękować",
• Pokuta - która gładzi grzechy po Chrzcie Świętym popełnione,
• Kapłaństwo - które daje moc do sprawowania Sakramentów Świętych,
• Małżeństwo - które udziela małżonkom łaski do wspólnego pożycia i pobożnego wychowania dzieci,
• Namaszczenie chorych olejem świętym - które gładzi grzechy zapomniane, pomaga do dobrej śmierci lub odzyskania zdrowia.

Kult Przenajświętszego Sakramentu w życiu wiernych ma się wyrażać w częstym i godnym przyjmowaniu Komunii Świętej, która udzielana jest pod dwiema postaciami, stosownie do słów Chrystusa: „Jeśli byście nie pożywali Ciała Syna Człowieczego i nie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli żywota w sobie” (Jan 6,53). Kult ten polega także na odprawianiu Adoracji Ubłagania. Każdy z wyznawców ma obowiązek odprawiania godzinnej Adoracji Przenajświętszego Sakramentu raz w miesiącu oraz uczestniczenia w niedziele i święta we Mszy Świętej. Duchowieństwo i siostry zakonne mają obowiązek odprawiać Adorację codziennie.

W Kościele Starokatolickim Mariawitów nie istnieje obowiązkowy celibat duchownych. Są celibatariusze, składający śluby zakonne i żonaci. Wszystkich obowiązuje zachowanie ducha franciszkańskiego.

Spowiedź uszna przed kapłanem obowiązuje dzieci i młodzież do ukończenia osiemnastu lat. Mogą z niej korzystać dorośli na własne życzenie, ale obowiązującą jest spowiedź powszechna przed Chrystusem z rozgrzeszeniem kapłana.

Nosząc w swej nazwie imię Maryi, Kościół wskazuje na konieczność naśladowania Jej życia: cichości, pokory, ducha modlitwy, wielkiej miłości dla bliźnich i gotowości do pełnienia Woli Bożej. Kościół wierzy, że Bóg sprawuje cuda w duszy człowieka, ale nie uznaje za cudowne relikwii, obrazów itp. Nie odrzuca jednak wielkiego poszanowania, jakim powinno się otaczać obrazy o treści religijnej oraz relikwie i pamiątki po świętych.

Msza Święta i cała liturgia odprawiane są w języku narodowym od 1907 r. m ariawici są prekursorami w tym względzie, Kościół Rzymskokatolicki języki narodowe wprowadził do liturgii wiele lat później.

Wszystkie posługi w Kościele są bezpłatne, zgodnie z zaleceniem Chrystusa: „Darmoście wzięli, darmo dawajcie” (Mt 10,8). Duchowieństwu wolno przyjmować dobrowolne ofiary za posługi religijne, ale nie można ich żądać.