CMENTARZ MARIAWICKI W LIPCE

    W 1903 roku, po 10-ciu latach pracy w ukryciu, kapłani ze Zgromadzenia Mariawitów ujawnili swoją działalność hierarchii Kościoła Rzymskokatolickiego. 22 kwietnia 1903 roku biskup płocki Szembek przyjął tekst Objawień Dzieła Wielkiego Miłosierdzia, jakie otrzymała Maria Franciszka 2 sierpnia 1893 roku. Z inicjatywy Marii Franciszki 18 lipca 1903 roku udała się do Rzymu 16-to osobowa delegacja kapłanów mariawitów oraz Maria Franciszka i siostra Honorata. Delegacja została przyjęta przez papieża Piusa X – 13 sierpnia 1903 roku. Papieżowi wręczono rękopis „Objawień” oraz haftowany dywan i ofiarę – „świętopietrze”. Papież przyjął ten tekst oraz ofiarę i udzielił wszystkim błogosławieństwa. Po powrocie z Rzymu, 15 grudnia 1903 roku, utworzono Związek Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania (pierwotna nazwa Mariawitów). Następnie opracowano Ustawy Mariawitów i oczekiwano z Rzymu przychylnego załatwienia prośby.
    Za sprawą polskich biskupów, Kongregacja Świętego Oficium (dawna Święta Inkwizycja), 4 września 1904 roku wydała dekret kasujący Związek Mariawitów, co potwierdzone zostało później przez Encyklikę „Tribus circiter” z dnia 5 kwietnia 1906 roku i imienną klątwę na Marię Franciszkę i ks. Jana Kowalskiego z 5 grudnia 1906 roku. W tym czasie było już 16 parafii mariawickich około 50 tysięcy wiernych. Lud mariawicki nie chciał by kapłani mariawici ich opuścili, postanowił więc utworzyć samodzielne parafie i poczynili starania o legalizację u władz carskich (mariawityzm rozwijał się głównie w zaborze rosyjskim).
    28 listopada 1906 roku rząd rosyjski wydał dekret uznający Związek Mariawitów za prawnie istniejącą religię. Mariawitom zezwolono na budowę własnych kościołów i kaplic oraz zakładanie osobnych cmentarzy i prowadzenie ksiąg metrykalnych. Mariawici w Lipce w 1906 roku zbudowali kaplicę, a w maju 1907 roku przystąpili do budowy monumentalnej świątyni. Na gruntach darowanych przez gospodarzy z Niesułkowa wsi, utworzono cmentarz. Pierwotnie wielkość cmentarza wynosiła 0,62 ha. W 1964 roku został powiększony o 1,54 ha z gruntów Państwowego Funduszu Ziemi.
    14 stycznia 1998 roku Parafia w Lipce uzyskała tytuł własności cmentarza w powierzchni 2,16 ha. Pierwszego pochówku dokonano 13 maja 1906 roku. Był nim Tomasz Pasek, lat 76 z Poćwiardówki, gmina Niesułków. Drugim było 2-letnie dziecko Andrzeja i Józefy Sasinów z Lipki, o imieniu Stanisław (15 maja). Trzecim był Wincenty Dąbrowski – 66 letni gospodarz z Dąbrówki Dużej, gmina Niesułków (22 maja). O tym, że parafia w Lipce była rozległa świadczą pochówki w czerwcu 1906 roku z Jasienia i z Krosnowej, gmina Słupia. Było też wiele pochówków z gmin: Dmosin, Brzeziny, a nawet Rawy Mazowieckiej (dwunastoletnia dziewczynka). W całym 1906 roku było 101 pochówków, z tego zdecydowanie większość (około 75%) stanowiły dzieci od 1 roku do 10 lat. Do obecnych czasów zachował się grób z 1912 roku – na nazwisko Marianna Sitek, lat 41. W 1983 roku pochowano długoletniego proboszcza M. Gabriela Kamera. Pochowanych jest także sześć sióstr mariawitek.
    Pierwotnie ogrodzenia cmentarza było z betonowych pustaków. W 1965 roku postawiono ogrodzenie z elementów żelbetonowych. W latach 2006-2007 utwardzono kostką brukową główne aleje cmentarza, co wraz z wieloma nowymi nagrobkami nagrobkami granitu, świadczy o „estetyce” tego miejsca wiecznego spoczynku ciał wielu tysięcy mariawitów z Lipki.

Kapłan M. Bernard

zdjęcia - Marcin Darnowski